Το όνομά μου Γρηγόρης Αυξεντίου. Κάποιοι μπορεί να με έχουν ακουστά κι ως Ζήδρο, Ρήγα, Αίαντα, Άρη, Μάστρο ή Ζώτο. Ήμουν από τα πρωτοπαλίκαρα της ΕΟΚΑ.
Αγάπησα τόσο πολύ την πίστη μου και την πατρίδα μου που δεν λογάριασα ούτε τον ίδιο τον θάνατο. Κι ο θάνατος με βρήκε στα 29 μου χρόνια. Μόνος μου καημός … πως δεν πρόφτασα να δω ελεύθερο το νησί μου.
Κοντά στη Μονή του Μαχαιρά, μέσα σε μια σπηλιά, εκεί ήμασταν. Χτες το απόγευμα, ήρθαν Άγγλοι στρατιώτες και μας περικύκλωσαν. Μας ζήτησαν να παραδοθούμε. Βγήκαν 4. Εγώ έμεινα. Ξαναφώναξε ο Άγγλος. <<Μολών λαβέ>>, του είπα. Αμέσως μπήκαν μέσα στη σπηλιά 4 στρατιώτες. Τους υποδέχτηκα με πυρά. Εκείνοι οπισθοχώρησαν αμέσως κι ένας έπεσε νεκρός. Σε λίγο κατέφθασαν ενισχύσεις. Η μάχη συνεχίστηκε για 10 ώρες. Όμως τίποτα…
Οι Βρετανοί έριξαν ένα υγρό… βενζίνη ήταν …
Μετά φλόγες παντού.
Με έκαψαν ζωντανό.
Το σώμα μου καιγόταν σαν λαμπάδα…
Ήταν 3 του Μάρτη.
Σε λίγο θα με θάψουν στα Φυλακισμένα Μνήματα, σε λίγο θα καταταχθώ στο πάνθεο των ηρώων που θυσίασαν τη ζωή τους για την ελευθεριά της Κύπρου…
Σαν λαμπάδα καιγόταν ο Αυξεντίου, κι έτσι προμηνούσε την Ανάσταση. Ανάσταση του Γένους! Ανάσταση της Κύπρου! Ανάσταση! Που να ΄ξερε όμως τι περίμενε το τυραννισμένο του νησί. Τα είδε όλα από ψηλά… Και την εισβολή του Αττίλα, και την διχοτόμηση του νησιού και αναμένει. Αναμένει την Ανάσταση μιας νέας ΕΟΚΑ που θα ελευθερώσει το νησί ,θα υψώσει ανάστημα στην τουρκοποίηση και την λήθη. Θα ανατρέψει τα εθνομηδενιστικά σχέδια των πολιτικών αρχηγών. Θα δικαιώσει τους ήρωες της αγχόνης, τους εθνομάρτυρες του Ελληνισμού… Και θα αναστήσει την Κύπρο μας! Ο σταυραετός του Μαχαιρά αναμένει την ΕΝΩΣΗ!
Όλγα Καλογερή, φοιτήτρια Νοσηλευτικής