Σε μια κοινωνία που όλοι αναζητούν πως θα ρίξουν τις ευθύνες σε άλλους, εμείς οφείλουμε να σκεφτόμαστε με όρους δικής μας, προσωπικής ευθύνης. Κανένας άλλος δε θα αλλάξει τη ζωή μας. Κανένας άλλος δε θα βελτιώσει τα οικονομικά μας.

Αυτό θα το κάνουν μόνο δύο παράγοντες:

• Οι αξίες μας (δηλαδή η κουλτούρα μας) και
• η εργασία μας και η διαχείριση των καρπών της (δηλαδή, η οικονομική μας στάση).

Και όταν ένας νέος οραματιζόμενος το μέλλον του αναζητά εργασία, τι πρέπει να σκέφτεται;

Σίγουρα όχι εύκολες λύσεις. Σίγουρα όχι συμβιβασμούς σε μετριότητες που υποθάλπουν μια λογική ήσσονος προσπάθειας και μια τεμπελιά που είναι ασυγχώρητη, ιδιαίτερα στη νεότητά μας. Ας ξεχάσουμε τα επιδόματα, τα λεγόμενα επιμορφωτικά προγράμματα του κράτους, τις κάθε λογής επιχορηγήσεις, τους επενδυτικούς νόμους και όλα τα συναφή. Δεν γίνεται να οραματιζόμαστε βασισμένοι σε αυτά. Δυστυχώς, όλο και περισσότερο αποδεικνύεται σήμερα, πως όλα αυτά τα τεχνάσματα του «κοινωνικού» κράτους ή των κρατικών «κινήτρων», ξεκινούν ως μια πολύ καλή πρόθεση, αλλά σε μεγάλο βαθμό καταλήγουν να επιδοτούν την τεμπελιά και το ψέμα.

Ας πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας!

Ας σκεφτεί ο καθένας μας σε τι είναι πραγματικός καλός, τι του αρέσει αληθινά, τι μπορεί να δημιουργήσει, ποια υπηρεσία ή προϊόν μπορεί να προσφέρει στους συνανθρώπους του. Ας ακονίσουμε αυτές τις ικανότητες και ας επικεντρωθούμε σε αυτά που μπορούμε να κάνουμε. Αυτές οι ικανότητες θα είναι το καλύτερο εφόδιό μας.

Από εκεί και πέρα, πυξίδα θα είναι οι ανάγκες των γύρω μας, που είναι άπειρες και εξίσου δυναμικές. Τι μπορώ να προσφέρω στους άλλους ανθρώπους ανταγωνιστικά; Πώς θα δώσω λύση σε ένα πρόβλημα; Πώς θα μπορέσω να πουλήσω ένα προϊόν καλύτερα και φθηνότερα από τους άλλους; Εξάλλου, κάθε φορά που αγοράζει κάποιος κάτι, είναι σα να ψηφίζει αυτόν που το προσφέρει. Αλληλοεπιδρούμε σε μια οικονομική δημοκρατία θα λέγαμε, ένα σύστημα που καθημερινά επιλέγουμε. 

Ας απορρίψουμε μια και καλή τη λογική του «να βολευτώ με το κράτος». Φυσικά υπάρχουν πολλά αξιόλογα επαγγέλματα που αμείβονται από το κράτος και μάλιστα αποτελούν λειτουργήματα για την κοινωνία μας. Τα σεβόμαστε και αναγνωρίζουμε την καθοριστική συμβολή τους στην ασφάλεια, ευδαιμονία και ευημερία των πολιτών. Εμείς, όμως, ταυτόχρονα,  οραματιζόμαστε μια Ελλάδα με ανεξάρτητους ελεύθερους πολίτες. Και ελευθερία σημαίνει ευθύνη. Να μην περιμένεις από ένα κράτος – πατερούλη να σου δώσει δουλειά, χρήματα, επιδόματα. Εδώ να πούμε πως υπάρχουν και δημόσιοι υπάλληλοι που έγιναν επιτυχημένοι επιχειρηματίες. Εκμεταλλευόμενοι την ασφάλεια του μισθού και την σταθερότητα του ωραρίου, επένδυσαν στην περισσή ενέργεια, στον ενθουσιασμό, στο όραμα και στις ικανότητές τους.

Ας μην περιορίζουμε τον εαυτό μας, λοιπόν. Δεν υπάρχουν περιορισμοί. Ο Θεός μας έχει δώσει πάρα πολλή δύναμη, στον καθένα ξεχωριστά, και το αυτεξούσιο να την αξιοποιήσουμε. Μας έχει πλουτίσει με μια φοβερή ποικιλία ταλέντων, κλίσεων και ικανοτήτων. Ο καθένας μας είναι μοναδικός.

Χρησιμοποιώντας τη φαρέτρα των χαρισμάτων μας, οικονομικό προϊόν θα παράγουμε με τη δουλειά μας, από τον ευλογημένο κόπο μας. Ο καθένας μας, θα σηκωθεί νωρίς το πρωί, θα σηκώσει τα μανίκια, θα πάει στη δουλειά του, ή θα φροντίσει να αποκτήσει εκείνες τις δεξιότητες και τις γνώσεις, που θα του δώσουν τη δυνατότητα να εργαστεί. Δεν θεωρούμε την ανώτερη εκπαίδευση δικαίωμα αλλά ένα ευλογημένο προνόμιο. Από την άλλη, η παράταση εισόδου μας στην αγορά εργασίας λόγω σπουδών, αποτελεί μια μεγάλη επένδυση, προσωπικού μας χρόνου και πόρων των γονέων μας και των φορολογούμενων και ως τέτοια θέλουμε να είμαστε βέβαιοι ότι θα πιάσει τόπο.

Όσο πιο γρήγορα βγούμε στην αγορά εργασίας τόσο το καλύτερο για μας, γιατί τόσο πιο γρήγορα θα χτίσουμε εμπειρία, προσωπικό και οικονομικό κεφάλαιο μέσα από μια υγιή κουλτούρα εργασίας. Ας βρούμε ποια είναι τα χαρίσματα, που σίγουρα έχουμε. Ας καταλάβουμε τον εαυτό μας και τις δυνατότητές μας. Και ας απομακρύνουμε κάθε φόβο αποτυχίας.

Και να μην ξεχνάμε:

Πρώτα εργαζόμαστε για να είμαστε ζωντανοί και μετά για τα χρήματα.

Τα χρήματα δεν είναι ο αυτοσκοπός μας, αλλά μια έμπρακτη απόδειξη του τι παράγουμε για τους άλλους.

Και μια απόδειξη πως αξιοποιούμε το τάλαντό μας και πως δεν το θάβουμε μέσα στη γη.

Νεολαία ΝΙΚΗΣ